Zaburzenia słuchu u dzieci nie są już rzadkością!!
Opis najczęstszych przyczyn zaburzenia słuchu u dzieci, symptomy ewentualnych wad słuchu, które mogą zauważyć rodzice i nauczyciele oraz wskazówki do rehabilitacji.
W dzisiejszych czasach coraz więcej dzieci ma wady słuchu. W jednej z ostatnich wypowiedzi profesora Henryka Skarżyńskiego, dyrektora Instytutu Fizjologii i Patologii Słuchu w Warszawie pojawia się informacja na temat badań jakie są przeprowadzane na Podkarpaciu.
Przebadanych ma być 19 tysięcy dzieci, ale już teraz wiadomo, że na 2 tysiące przebadanych, 21% wykazuje różnego rodzaju wady słuchu.
Wśród przyczyn nabytego ubytku słuchu podaje się między innymi: nieleczone infekcje ucha środkowego, nadmierny hałas, przerost migdałka gardłowego, alergie, stany zapalne nosa i zatok oraz wszelkiego rodzaju choroby, takie jak: świnka czy zapalenie opon mózgowych. Profesor Henryk Skarżyński zaznacza, że wszelkie następstwa infekcji górnych dróg oddechowych i zmiany, które powstają w uchu środkowym po przebytych przeziębieniach to także najczęstsze przyczyny wad słuchu.
Ważne jest obserwowanie dziecka, jego funkcjonowanie w grupie i jego reakcje mogą być dla nas istotne. Mniejsze niedosłuchy bardzo często powodują, że dziecko jest rozkojarzone, ma problemy z koncentracją, a jego mowa jest niewyraźna, w przypadku gdy dziecko jest na etapie rozwoju mowy, obserwuje się opóźniony rozwój mowy. Należy pamiętać, że uczymy się mówić słuchając otoczenia i naśladując je, dlatego jeśli mamy doczynienia z ograniczonym dopływem informacji, rozwój mowy może w ogóle się nie rozpocząć.
Samo wykrycie wady słuchu i zaaparatowanie dziecka, jeśli jest taka potrzeba, nie jest wystarczającym rozwiązaniem problemu. W takich sytuacjach należy podjąć działania rewalidacyjne, zwane również wychowaniem słuchowo-werbalnym, które powinno być prowadzone przez logopedę, a najlepiej surdologopedę oraz samych rodziców, korzystających ze wskazówek specjalisty. Współpraca z logopedą pozwala rozwijać sprawności językowe dzieci oraz korygować dźwięki, które są zniekształcane. W sytuacjach gdy mamy dziecko z głęboką wadą słuchu, musimy uczyć dziecko słyszenia i rozumienia mowy oraz musimy zachęcać do komunikowania się dziecka ze środowiskiem.
Prawidłowa postawa rodziców do chorego dziecka, współpraca ze specjalistami nadal nie są wystarczającymi czynnikami, aby dziecko w pełni mogło zintegrować się z otoczeniem.
Rodzice powinni informować nauczycieli w szkole czy w przedszkolu, aby i Ci pomagali uczniowi z wadą słuchu. Nauczyciel powinien darzyć dziecko pełną akceptacją, w trakcie podawania poleceń powinien być zwrócony do ucznia twarzą, powinien pracować z uczniem indywidualnie jeśli zachodzi taka potrzeba. Dobrze by było gdyby nauczyciel zwracał uwagę na stosunek innych dzieci to ucznia z wadą słuchu i oceniał czy są one poprawne. Dziecko powinno czuć się w pełni akceptowane przez rodzinę oraz kolegów i koleżanki z przedszkola czy szkoły powinno również akceptować siebie i swoją chorobę.
Dla tych z Państwa, których dzieci zostały wyposażone w aparat lub jeśli wkrótce to nastąpi polecam serdecznie książki: „Oliver dostaje aparaty słuchowe” oraz „Oliver dostaje system FM” grupy Phonak z Warszawy.
T. Gałkowski, G. Jastrzebowska, Logopedia pytania i odpowiedzi.
A. Lowe, Rozwijanie słuchu u dzieci
M. Góralówna Rehabilitacja małych dzieci w wadą słuchu
Wywiad z profesorem H. Skarżyńskim: http://www.nowiny24.pl/apps/pbcs.dll/article?AID=/20080325/LUDZIEIOPINIE/779942856
Phonak Polska Sp. z o.o. http://www.phonak.pl/
Przebadanych ma być 19 tysięcy dzieci, ale już teraz wiadomo, że na 2 tysiące przebadanych, 21% wykazuje różnego rodzaju wady słuchu.
Wśród przyczyn nabytego ubytku słuchu podaje się między innymi: nieleczone infekcje ucha środkowego, nadmierny hałas, przerost migdałka gardłowego, alergie, stany zapalne nosa i zatok oraz wszelkiego rodzaju choroby, takie jak: świnka czy zapalenie opon mózgowych. Profesor Henryk Skarżyński zaznacza, że wszelkie następstwa infekcji górnych dróg oddechowych i zmiany, które powstają w uchu środkowym po przebytych przeziębieniach to także najczęstsze przyczyny wad słuchu.
Ważne jest obserwowanie dziecka, jego funkcjonowanie w grupie i jego reakcje mogą być dla nas istotne. Mniejsze niedosłuchy bardzo często powodują, że dziecko jest rozkojarzone, ma problemy z koncentracją, a jego mowa jest niewyraźna, w przypadku gdy dziecko jest na etapie rozwoju mowy, obserwuje się opóźniony rozwój mowy. Należy pamiętać, że uczymy się mówić słuchając otoczenia i naśladując je, dlatego jeśli mamy doczynienia z ograniczonym dopływem informacji, rozwój mowy może w ogóle się nie rozpocząć.
Samo wykrycie wady słuchu i zaaparatowanie dziecka, jeśli jest taka potrzeba, nie jest wystarczającym rozwiązaniem problemu. W takich sytuacjach należy podjąć działania rewalidacyjne, zwane również wychowaniem słuchowo-werbalnym, które powinno być prowadzone przez logopedę, a najlepiej surdologopedę oraz samych rodziców, korzystających ze wskazówek specjalisty. Współpraca z logopedą pozwala rozwijać sprawności językowe dzieci oraz korygować dźwięki, które są zniekształcane. W sytuacjach gdy mamy dziecko z głęboką wadą słuchu, musimy uczyć dziecko słyszenia i rozumienia mowy oraz musimy zachęcać do komunikowania się dziecka ze środowiskiem.
Prawidłowa postawa rodziców do chorego dziecka, współpraca ze specjalistami nadal nie są wystarczającymi czynnikami, aby dziecko w pełni mogło zintegrować się z otoczeniem.
Rodzice powinni informować nauczycieli w szkole czy w przedszkolu, aby i Ci pomagali uczniowi z wadą słuchu. Nauczyciel powinien darzyć dziecko pełną akceptacją, w trakcie podawania poleceń powinien być zwrócony do ucznia twarzą, powinien pracować z uczniem indywidualnie jeśli zachodzi taka potrzeba. Dobrze by było gdyby nauczyciel zwracał uwagę na stosunek innych dzieci to ucznia z wadą słuchu i oceniał czy są one poprawne. Dziecko powinno czuć się w pełni akceptowane przez rodzinę oraz kolegów i koleżanki z przedszkola czy szkoły powinno również akceptować siebie i swoją chorobę.
Dla tych z Państwa, których dzieci zostały wyposażone w aparat lub jeśli wkrótce to nastąpi polecam serdecznie książki: „Oliver dostaje aparaty słuchowe” oraz „Oliver dostaje system FM” grupy Phonak z Warszawy.
T. Gałkowski, G. Jastrzebowska, Logopedia pytania i odpowiedzi.
A. Lowe, Rozwijanie słuchu u dzieci
M. Góralówna Rehabilitacja małych dzieci w wadą słuchu
Wywiad z profesorem H. Skarżyńskim: http://www.nowiny24.pl/apps/pbcs.dll/article?AID=/20080325/LUDZIEIOPINIE/779942856
Phonak Polska Sp. z o.o. http://www.phonak.pl/
Przykrótkie wędzidełko podjęzykowe
Przykrótkie wędzidełko podjęzykowe jest częstą zmianą anatomiczną w budowie jamy ustnej. Występuje z częstością około 1:2000 urodzeń i zdarza się, że występuje rodzinnie. Niewłaściwa długość wędzidełka ogranicza ruchy języka, co w konsekwencji prowadzi do utrwalenia nieprawidłowego wzorca połykania...
Przykrótkie wędzidełko podjęzykowe jest częstą zmianą anatomiczną w budowie jamy ustnej. Występuje z częstością około 1:2000 urodzeń i zdarza się, że występuje rodzinnie.
Niewłaściwa długość wędzidełka ogranicza ruchy języka, co w konsekwencji prowadzi do utrwalenia nieprawidłowego wzorca połykania oraz powoduje liczne wady wymowy.
Wędzidełko podjęzykowe jest tworem włóknistym, jego cechą charakterystyczną jest elastyczność, dlatego wielu lekarzy zamiast kierować pacjenta na zabieg, poleca intensywne ćwiczenia języka. Logopeda konsultując się z chirurgiem lub laryngologiem zwykle ocenia prawidłową budowę i ruchomość języka i w zależności od oceny kieruje pacjenta na zabieg zwany frenulectomią. Zabieg przynosi szybkie efekty, ale po jego wykonaniu intensywnie ćwiczyć. Zabieg podcięcia wędzidełka jest istotny, ponieważ wada ta może powodować zaburzenia ssania oraz połykania, transport pożywienia jest również niewłaściwy.
Tak naprawdę jednak bardzo często sam rodzic może zauważyć pewne nieprawidłowości, kiedy poprosi dziecko o wysunięcie języka, zauważy ,że język słabo się wysuwa (dziecko nie jest w stanie dotknąć nosa ani brody), natomiast końcówka języka ma charakterystyczny kształt i przypomina serce. Ankyloglossię zauważyć można zaraz po urodzeniu dziecka.
Dziecko z przykrótkim wędzidełkiem ma liczne wady wymowy, do najczęstszych zaburzeń zaliczamy seplenienie międzyzębowe trzech szeregów, gdzie język w trakcie artykulacji wsuwa się między zęby.
Nieprawidłowo są również realizowane głoski t,d,n,r oraz l. Głoska l w ontogenezie mowy pojawia się około 2-3 roku, a więc nieprawidłowości w wymowie również można zaobserwować bardzo szybko.
Podsumowując, nie należy lekceważyć żadnych nieprawidłowości w budowie narządów artykulacyjnych naszych dzieci. W razie sytuacji nieniepokojących warto zawsze zasięgnąć opinii specjalisty.
Przykładowe ćwiczenia, które można wykonywać przed lub po zabiegu, w celu usprawnienia języka:
- lizanie lodów trzymanych w takiej odległości od buzi,
- oblizywanie warg przy szeroko otwartej buzi
- oblizywanie zębów przy szeroko otwartej buzi
- liczenie zębów przy szeroko otwartej buzi
- oblizywanie ust posmarowanych czekolada lub miodem
- naśladowanie kota wylizującego talerzyk po budyniu
- oblizywanie kącików ust
- machanie językiem na boki.
Niewłaściwa długość wędzidełka ogranicza ruchy języka, co w konsekwencji prowadzi do utrwalenia nieprawidłowego wzorca połykania oraz powoduje liczne wady wymowy.
Wędzidełko podjęzykowe jest tworem włóknistym, jego cechą charakterystyczną jest elastyczność, dlatego wielu lekarzy zamiast kierować pacjenta na zabieg, poleca intensywne ćwiczenia języka. Logopeda konsultując się z chirurgiem lub laryngologiem zwykle ocenia prawidłową budowę i ruchomość języka i w zależności od oceny kieruje pacjenta na zabieg zwany frenulectomią. Zabieg przynosi szybkie efekty, ale po jego wykonaniu intensywnie ćwiczyć. Zabieg podcięcia wędzidełka jest istotny, ponieważ wada ta może powodować zaburzenia ssania oraz połykania, transport pożywienia jest również niewłaściwy.
Tak naprawdę jednak bardzo często sam rodzic może zauważyć pewne nieprawidłowości, kiedy poprosi dziecko o wysunięcie języka, zauważy ,że język słabo się wysuwa (dziecko nie jest w stanie dotknąć nosa ani brody), natomiast końcówka języka ma charakterystyczny kształt i przypomina serce. Ankyloglossię zauważyć można zaraz po urodzeniu dziecka.
Dziecko z przykrótkim wędzidełkiem ma liczne wady wymowy, do najczęstszych zaburzeń zaliczamy seplenienie międzyzębowe trzech szeregów, gdzie język w trakcie artykulacji wsuwa się między zęby.
Nieprawidłowo są również realizowane głoski t,d,n,r oraz l. Głoska l w ontogenezie mowy pojawia się około 2-3 roku, a więc nieprawidłowości w wymowie również można zaobserwować bardzo szybko.
Podsumowując, nie należy lekceważyć żadnych nieprawidłowości w budowie narządów artykulacyjnych naszych dzieci. W razie sytuacji nieniepokojących warto zawsze zasięgnąć opinii specjalisty.
Przykładowe ćwiczenia, które można wykonywać przed lub po zabiegu, w celu usprawnienia języka:
- lizanie lodów trzymanych w takiej odległości od buzi,
- oblizywanie warg przy szeroko otwartej buzi
- oblizywanie zębów przy szeroko otwartej buzi
- liczenie zębów przy szeroko otwartej buzi
- oblizywanie ust posmarowanych czekolada lub miodem
- naśladowanie kota wylizującego talerzyk po budyniu
- oblizywanie kącików ust
- machanie językiem na boki.
Przerośnięty migdał u dziecka
Podstawowe informacje na temat przerośniętego migdała u dzieci. Opis objawów, wpływ na mowę oddychanie i rozwój dziecka.
Na temat migdałów rodzice słyszą często i wiele.
W stanach zapalnych zdarza się, że są powiększone, ale właściwe leczenie szybko przywraca je do "zdrowia". Co jednak robić gdy mamy doczynienia z przerośniętym migdałem? Po czym to poznać?
To czy migdał jest przerośnięty i czy należy go usuwać ocenia lekarz laryngolog.
Przerośnięty migdał ma największy wpływ na sposób oddychania dziecka, takie dziecko oddycha ustami, śpi z otwartą buzią, ma bezdechy i chrapie.
Niewłaściwe oddychanie może spowodować wadliwy zgryz lub nawet nieprawidłowy rozwój podniebienia, a niesie to za sobą oczywiście konsekwencje związane z wadliwą wymową.
Cechą charakterystyczną dla dzieci z przerośniętym migdałem jest tzw. mowa nosowa.
Powietrze, które dziecko wdycha jamą ustną jest zimne, należy również pamiętać, że takie powietrze może zawierać drobnoustroje i inne szkodliwe związki dla organizmu. Stąd częste nawracające infekcje dróg oddechowych, przedłużające się katary.
Przerost migdała bardzo często powoduje również zapalenie ucha środkowego, dziecko zaczyna gorzej słyszeć, a dalej prowadzi to nawet do niedosłuchu.
Częstym objawem przerośnięcia migdałka u naszego dziecka jest również zmiana w zachowaniu naszej pociechy. Dzieci te bardzo często stają się nagle marudne, senne, zmęczone i apatyczne, zaczynają się skarżyć na bóle głowy, tracą apetyt.
Należy pamiętać, że nie zawsze możemy mieć styczność ze wszystkimi objawami, jako rodzice musimy być jednak czujni i bacznie obserwować nasze dzieci. W dobie obecnego rozwoju medycyny diagnozę lekarze stawiają szybko, więc prędko można zacząć leczenie.
To czy migdał jest przerośnięty i czy należy go usuwać ocenia lekarz laryngolog.
Przerośnięty migdał ma największy wpływ na sposób oddychania dziecka, takie dziecko oddycha ustami, śpi z otwartą buzią, ma bezdechy i chrapie.
Niewłaściwe oddychanie może spowodować wadliwy zgryz lub nawet nieprawidłowy rozwój podniebienia, a niesie to za sobą oczywiście konsekwencje związane z wadliwą wymową.
Cechą charakterystyczną dla dzieci z przerośniętym migdałem jest tzw. mowa nosowa.
Powietrze, które dziecko wdycha jamą ustną jest zimne, należy również pamiętać, że takie powietrze może zawierać drobnoustroje i inne szkodliwe związki dla organizmu. Stąd częste nawracające infekcje dróg oddechowych, przedłużające się katary.
Przerost migdała bardzo często powoduje również zapalenie ucha środkowego, dziecko zaczyna gorzej słyszeć, a dalej prowadzi to nawet do niedosłuchu.
Częstym objawem przerośnięcia migdałka u naszego dziecka jest również zmiana w zachowaniu naszej pociechy. Dzieci te bardzo często stają się nagle marudne, senne, zmęczone i apatyczne, zaczynają się skarżyć na bóle głowy, tracą apetyt.
Należy pamiętać, że nie zawsze możemy mieć styczność ze wszystkimi objawami, jako rodzice musimy być jednak czujni i bacznie obserwować nasze dzieci. W dobie obecnego rozwoju medycyny diagnozę lekarze stawiają szybko, więc prędko można zacząć leczenie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz